11.30
Wij werden vanmorgen thuis wakker met een mooi filmpje van Ezra dat Derk ons had gestuurd. Toen Ezra net wakker was lukte het hem om zelf een vingertje op te steken toen Derk dat vroeg. Met zijn linkerhand nog wel, terwijl hij die bijna niet beweegt. Blijkbaar beweegt hij rechts dus het meeste, maar kan hij met links een klein opdrachtje uitvoeren. We hebben het filmpje naar Professor Peul gemaild (die nu een week op vakantie is) en hij reageerde ontroerd en enthousiast. Voor ons zo fijn en waardevol dat hij zo betrokken is bij het herstel en de behandeling van Ezra.
Amelie is met mij mee naar het ziekenhuis en samen met Derk maken ze Ezra de hele tijd aan het lachen met flauwe grapjes. Ezra geniet er weer van dat zijn zus hier is. We gaan vanmiddag misschien verhuizen naar een andere kamer op een wat rustiger stukje van de afdeling en met een extra tussendeur zodat hij ook de geluiden van de gang allemaal niet mee krijgt. Een goed idee wat ons betreft. Verder genieten we weer van de rust die bij het weekend hoort.
20.00
Vandaag bleef een rustige dag. Ezra was vanmiddag ook echt moe en heeft veel geslapen. Soms is hij ook ietwat somber, wat we heel goed begrijpen maar we proberen hem toch maar veel af te leiden en op te vrolijken. Net voordat ik naar huis ging zijn we nog verhuisd naar een andere kamer. Ook dan kan je meteen aan Ezra aflezen dat hij het spannend vindt. Maar we leggen alles uit wat er gebeurt en benoemen alle geluiden die hij kan horen. En we hebben het natuurlijk weer een mega missie genoemd, daar moest hij gelukkig om glimlachen.
Op de IC bleef ik elke avond wachten tot de wisseling voor de nachtdienst zodat ik zou weten wie er dienst had voor ik ging slapen. Ook toen Derk en ik opgegeven moment wel stukjes van onze nachten overlapten en dus samen sliepen wilde ik altijd eerst de overdracht van avond naar nachtdienst hebben gehoord, op de IC doen ze dit namelijk op de kamer. Sinds dat Ezra op de verpleegafdeling is en ik dus ook thuis slaap weet ik nooit wie er ‘s nachts voor hem zorgt. Dat vind ik best lastig, terwijl ik natuurlijk ook weet dat Derk er gewoon is. Maar het is een gek idee dat je niet weet wie er voor je kind is. Des te fijner is het dan ik vanavond wel weet wie er straks voor Ezra komt zorgen en dat ik er bij hem ook vertrouwen in heb dat Ezra en Derk rustig kunnen slapen.
Morgen is de vakantie voor Amelie weer voorbij en breng ik haar ‘s ochtends naar school. Ik ben blij voor Amelie dat ze weer lekker naar school kan dat heeft ze heel erg gemist. Maar ik vind het ook wel jammer dat ik haar dan nog minder zie en voor Livia zal het nog lastiger zijn dat ze dan meer alleen is. Die was natuurlijk gewend dat Ezra er altijd was, behalve de paar uurtjes in de week dat hij naar de peuterspeelzaal ging. Ook hierin zullen we allemaal weer even onze draai moeten vinden denk ik…