15.00
Ezra heeft gisteren wat last van z’n buik gehouden, maar toch vannacht een goede nacht gemaakt. Ook vandaag heeft hij nog last van krampen, maar ik heb het idee dat ze al veel minder heftig zijn dan de afgelopen twee dagen. Hij heeft net ook ruim een uur heerlijk naast mij liggen slapen. Toen ik naar het ziekenhuis kwam heb ik Amelie meegenomen. Derk kwam ons buiten al tegemoet lopen, ik was verbaasd dat hij Ezra alleen had gelaten. Maar hij vertelde dat Ezra moest lachen toen hij hoorde dat Amelie zou komen en het toen ook goed vond om even met de verpleegkundige te wachten. Toen we de kamer binnenkwamen was Ezra helemaal relaxed en zat de verpleegkundige naast Ezra z’n bed liedjes te zingen, zo fijn!
Ezra reageerde iets minder vaak en enthousiast op Amelie, ik had het idee dat hij ook erg moe was. En opgegeven moment had ik een lichte twijfel of hij het wel fijn vond. Maar toen het tijd was voor Amelie om naar huis te gaan werd heel goed duidelijk dat hij haar liever bij zich heeft. Ezra ging namelijk erg hard huilen toen Amelie gedag zei. Lastig om te zien wel. Wat dat betreft zou het wel fijn zijn als hij op den duur thuis mag revalideren dan heeft hij niet zo het gevoel dat hij iedereen steeds moet missen.
Verder is het natuurlijk weekend dus wij genieten van de rust. De kinderarts is wel even langs geweest voor Ezra z’n buik, ook hij denkt dat het aan het afnemen is. Maar we moeten het even goed in de gaten houden want Ezra z’n darmen voelen nog niet helemaal soepel aan. We zijn iedere keer blij met een volle luier, wie had dat gedacht 😅
20.00
Het bleek vanmiddag maar weer dat Ezra alles heel goed door heeft. Ik vertelde Ezra dat ik op het knopje had gedrukt om de mannelijke verpleegkundige te vragen of hij Ezra op mijn schoot wilde tillen. En toen begon Ezra heel hard te huilen. Het is denk ik ook een heel eng idee als je niks kan zien en kan bewegen en dat iemand die je helemaal niet kent jou dan gaat tillen. Dus het is goed dat Ezra dit zo kan aangeven. We hebben gewacht tot Derk er was en hij heeft Ezra toen getild, dat vond Ezra wel goed.
Verder was het een rustige middag met nog een lekker dutje aan het einde. Ezra vindt het wel echt lastig als één van ons weggaat en soms vind ik het ook wel heel moeilijk dat hij deze tijd zo bewust meemaakt en er tegelijkertijd nog veel te klein voor is om te begrijpen.
We kunnen alleen maar hopen en bidden dat de stapjes zich zo ontwikkelen dat hij wat meer controle over en rust in zijn omgeving zal vinden ❤️🙏🏻