Vorig weekend was ik vol goede moed begonnen met het maken van een update, alleen is het me nooit gelukt om hem af te maken. En inmiddels is het volgende weekend alweer bijna voorbij.
En ook de derde en vierde week dat Ezra thuis is vlogen weer zo voorbij. De dagen worden langzaamaan wat rustiger qua afspraken en dat doet ons allemaal goed. Het hoogtepunt van de afgelopen twee weken was toch wel dat we met z’n vijven naar de dierentuin zijn geweest. Ik vond het best spannend, want je bent dan toch opeens ‘ver’ van huis. Maar het ging ontzettend goed. We hadden de dubbele wagen en de draagzak mee en op die manier kon Ezra ook aan z’n rust toekomen. Want ondanks dat hij zich fysiek en motorisch nog steeds verder ontwikkelt is zijn uithoudingsvermogen nog niet zo groot. We genoten van de mooie dieren, het buiten zijn en vooral de tijd met elkaar. Ook de autorit heen en terug gingen boven verwachting goed.
Daarna kreeg Ezra een buikgriepje, dat is altijd naar voor die kleintjes maar Ezra heeft zich er goed doorheen geslagen en is nu weer opgeknapt gelukkig. En daarna kregen ook de andere meiden buikgriep, dat verklaart mede waarom het mij niet lukte de update af te maken: er moesten een hoop wasjes gedraaid worden. 😅
Vorige week maandag hadden we een gesprek met de revalidatie arts van Basalt. Gelukkig zien ze daar ook in dat Ezra zich snel ontwikkelt dus voor nu blijven daar de score formulieren en het opstellen van verwachtingen/perspectieven nog even in de kast. Vanaf deze week is Ezra gestart met twee keer een half uurtje therapie. Hydrotherapie in het zwembad en een combi van fysio en logo om ook met name zijn spraak wat te stimuleren. Dit gaat wel al steeds veel beter, maar zijn tempo ligt wat lager dan we gewend waren. Dit kan ook te maken hebben met zijn verwerkingssnelheid in z’n hersenen, we gaan kijken wat de therapie hiervoor kan betekenen. De fysio bij Basalt en Ezra hadden van de week al een fijne klik, dus we hebben er veel vertrouwen in. En Ezra is supertrots dat ook hij nu zwemles heeft, net zoals z’n grote zus 😉
Vorige week vrijdag is Ezra zelfs samen met Derk een uurtje naar de peuterspeelzaal geweest. Als ik Derk en de juffen mag geloven dan ging dat best goed, Ezra was daarna heel moe maar hij vond het ook heel leuk. We hopen dat Ezra na de zomervakantie wat vaker naar de peuterspeelzaal kan zodat we ook kunnen kijken hoe dat gaat. Basalt ziet mogelijkheden dat Ezra uiteindelijk ‘gewoon’ (als we ons van één ding bewust zijn sinds het ongeluk dan is dat niks meer gewoon is) naar de basisschool kan waar Amelie ook heengaat. En zowel wij als de school willen samen rustig kijken wat de mogelijkheden zijn en hoe dit zal gaan. Als het kan is het heel fijn om Ezra hier op school te hebben, lekker dichtbij huis. Als het nodig is om andere opties te bekijken dan kan dit in de toekomst altijd nog!
We hebben voor Ezra nu een soort hesje wat hij aankan en waarmee hij bij Basalt ook heeft gestept. Dus hoe dubbel het ook voelt, Ezra heeft thuis een nieuwe step gekregen. Precies dezelfde als hij had overigens. Zowel Ezra als de step konden immers niks doen aan het ongeluk.
En ons eigen leven gaat ook langzaamaan weer terug naar hoe het was. Derk probeert ‘s ochtends heel vroeg wat werk te verrichten en ik ben vorige weekwoensdag voor het eerst weer even op mijn werk geweest. Het is fijn om na al die weken ook even iemand anders dan alleen de moeder van Ezra te zijn vind ik. Ikzelf hoop na de zomervakantie mijn werk weer op te kunnen pakken.
We krijgen steeds meer onze Ezra terug. We zien vaker herkenbare gezichtsuitdrukkingen, herkennen Ezra z’n grapjes en humor terug en hij is ook liever en de hele extreme boosheid hebben we gelukkig de laatste dagen niet meer gezien. Hij noemt Livia weer ‘lief’ zoals hij altijd deed en het lukt hem steeds beter om aan te sluiten bij het spel van Amelie.
Fysiek en motorisch maakt hij nog steeds de grootste sprongen. Bijna letterlijk, want van de week bij zijn therapie kon hij na een sprong zichzelf ook goed in balans houden en daardoor goed landen. We oefenen met springen op de trampoline, trappen op de skelter, voetballen en nog veel meer. Waar hij twee weken geleden omviel als hij tegen een bal aan schopte kan hij nu blijven staan. Waar hij twee weken geleden na 3 keer springen moe was kan hij nu langer en vaker springen. Hij zal z’n conditie nog veel verder op moeten bouwen om op het oude niveau te komen, en misschien lukt dat uiteindelijk niet helemaal. Maar het is zo fijn om als deze vooruitgangen te zien!
En daardoor durven wij hem ook steeds iets meer los te laten, niet uit het oog maar hij kan al zoveel zelf. En hij houdt zich goed aan afspraken. En accepteert het ook om tijdens spel te kruipen als wij denken dat dit veiliger is. Z’n oogje waarmee hij kan zien kan hij ook iets meer bewegen waardoor hij zonder z’n hoofd te bewegen ietsje meer kan zien denken wij.
Dus op de vraag hoe het met ons gaat? We zeggen steeds vaker “heel goed”. Wat misschien een vreemd antwoord is in deze situatie. Maar we zijn zoveel verder dan we ooit hadden durven hopen. Het is een Wonder hoe Ezra herstelt en daar kunnen wij alleen maar dankbaar voor zijn ❤️ En dat maakt alle inspanningen het meer dan waard!