22.00
Vanavond reed ik naar huis met een auto afgeladen met spullen. Wat hebben we veel verzameld in zeven weken tijd en er zijn ook veel spullen vanuit het ziekenhuis die mee komen. De zon scheen en Spotify speelde: een toekomst vol van hoop. En zo is het. De toekomst geeft ons hoop. Het echte vrezen ligt nu achter ons. En al zal ons leven nooit meer hetzelfde zijn als voor 23 april en zal het verdriet ons nog steeds blijven overvallen. We komen er wel, want Ezra geeft ons gelukkig geen andere keuze dan doorvechten.
Morgen ga ik volop genieten van het feit dat mijn kinderen en man thuis zijn. Ik weet niet wanneer het weer lukt om een update te schrijven, maar ik zal ze geregeld blijven maken de komende tijd. Waarschijnlijk mogen we vrijdag al weer terug naar het lumc, maar ook al moeten we 3x per dag en nog duizend keer heen en weer rijden. Ons kan het niks schelen, want morgen komt Ezra thuis ❤️🙏🏻